استنلس استیل یک کلمه کلی است که به خانواده آلیاژهای فولادی مقاوم در برابر خوردگی با کروم %۱۰ . ۵ یا بیشتر اطلاق می گردد. تمامی استنلس استیل ها مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارند. این مقاومت در اثر یک لایه نازک کروم اکسید شده است که در سطح فولاد شکل می گیرد. هرچند این لایه بسیار نازک است و با چشم غیر قابل تشخیص می باشد، اما بسیار چسبنده می باشد و در برابر سطح وسیعی از خوردگی مقاومت می کند. این لایه هنگامی که در معرض سایش، بریدگی یا ماشین کاری قرار بگیرد با اکسیژن هوا به سرعت خود را ترمیم می کند.
مقاومت خوردگی استنلس استیل
مقاومت خوردگی بسته به شرایط خوردگی محیطی با افزودن مولیبدن و کروم مقاومت استنلس استیل در برابر نفوذ کلرید افزایش می یابد. همچنین نیکل مقاومت را در محیطهای اسیدی افزایش می دهد.
راهنمای انتخاب استنلس استیل
موادی مهندسی شده با مقاومت خوب در برابر خوردگی، مقاومت فیزیکی و شاخص های ساخت مناسب می باشند. این مواد در محدوده گسترده ای از معیار طراحی از نظر بارگذاری طول عمر و هزینه تعمیر پایین عملکرد مناسب دارند. انتخاب استنلس با در نظر گرفتن چهار عامل امکان پذیر است :
ا. مقاومت خوردگی یاحرارتی: عامل اولیه انتخاب استنلس استیل می باشد. مصرف کننده باید محیط و درجه خوردگی یا مقاومت حرارتی مورد نیاز را بداند.
۲. مشخصات مکانیکی: با توجه ویژه بر مقاومت در دمای اتاق، بالا یا پایین، مقاومت خوردگی و فیزیکی باید تعیین شود.
۳. عملیات ساخت: معیار سوم انتخاب نحوه ساخت می باشد. شامل آهنگری، ماشین کاری، شکل دهی، جوشکاری و موارد دیگر می باشد.
۴. هزینه کلی: علاوه بر در نظر گرفتن هزینه تولید و مواد، هزینه طول عمر شامل هزینه تعمیرات در طول عمر محصول در نظر گرفته شود.
